-
1 zburzyć
глаг.• истребить• истреблять• крушить• обрушивать• разбивать• разорять• разрушать• разрушить• умерщвлять• уничтожать• уничтожить* * *zburz|yć\zburzyćony сов. 1. разрушить;2. взвихрить, всклокочить; \zburzyć włosy растрепать волосы+1. zrujnować, zniszczyć 2. skłębić
* * *zburzony сов.1) разру́шить2) взвихри́ть, всклоко́читьzburzyć włosy — растрепа́ть во́лосы
Syn:
См. также в других словарях:
zburzyć — dk VIb, zburzyćrzę, zburzyćrzysz, zburz, zburzyćrzył, zburzyćrzony 1. «spowodować rozpadnięcie się czegoś; zniszczyć, zrujnować, rozwalić» Zburzyć stare mury. Bomba zburzyła dom. Zburzone miasto. przen. Zburzyć czyjeś szczęście, spokój. 2.… … Słownik języka polskiego
burzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, burzyćrzę, burzyćrzy, burzyćrzony {{/stl 8}}– zburzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować rozpadanie się czegoś wybudowanego; rozwalać, rujnować … Langenscheidt Polski wyjaśnień
potargać — dk I, potargaćam, potargaćasz, potargaćają, potargaćaj, potargaćał, potargaćany 1. «spowodować splątanie się, zwichrzenie czegoś (zwykle włosów); zburzyć komuś włosy na głowie» Wiatr potargał mi fryzurę. Mieć potargane włosy. Rozplątać potarganą… … Słownik języka polskiego
